vrijdag 31 december 2010

Loslaten

In woon in Spanje op het platteland vlakbij een echt Spaans dorp. Er wordt alleen Spaans gesproken, de levensstijl is eenvoudig en men hangt aan tradities.
Binnen een half uurtje rijden zit ik middenin de drukte van Marbella, Fuengirola en Torremolinos. In deze plaatsen is het, met name ´s zomers, bijna niet te bevatten dat ik dan nog steeds in Spanje ben. Er wordt veel Engels gesproken en overal zie ik Nederlandse, Engelse en Duitse teksten op uithangborden en menukaarten. Friet van Piet, broodje van Kootje en zelf een heuse Spar. Met verwondering kan ik soms naar de Hollandse toerist kijken en luisteren. Waar komt die hang naar dat wat vertrouwd is vandaan? Waarom kiezen voor die vertrouwde kroket in plaats van paella? Het intrigeert mij dat er mensen tussen lopen die het vliegtuig zijn ingestapt met een koffer vol pindakaas en drop. Ze lijken geen flauw idee hebben waar Spanje op de landkaart ligt. Al klagend sjokken ze richting strand op een tijdstip waarop de Spanjaard zijn siësta binnen houdt. Hoe anders zou hun vakantie eruit zien als ze de hang naar wat vertrouwd is los zouden durven laten. Het klimaat, het eten, de mañana way of life laten bepalen wat de dag hen zal brengen. Wat zou er gebeuren als ze de controle zouden loslaten? Zou er meer ontspanning komen, meer ruimte voor genieten?

Ik zou hier graag volmondig ja op zeggen. Toch weet ik uit ervaring dat dit niet altijd zo makkelijk gaat. Loslaten, meebewegen met wat er is. Ik heb dat echt moeten leren en loop hier nog dagelijks tegenaan. Ik weet inmiddels dat vanaf het moment dat ik heb leren loslaten dit me veel heeft gebracht. Hoe meer ik loslaat, hoe makkelijker de dingen gaan. De kramp verdwijnt. Het grappige is de dingen veranderen toch wel, daar hoef je niet altijd iets voor te dóen.

Het is ooit begonnen met het loslaten van mijn Hollandse manier van vakantie vieren en heeft me uiteindelijk in het prachtige Spanje gebracht.

Leve het loslaten!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten