Vertrouwen

De laatste week van redigeren van ´de Skype Coach´ is ingegaan. De allerlaatste feedback van de eindredactie verwerken en dan is het echt ‘out of our hands’. Wat dan aanbreekt is een fase van op een heel andere manier bezig zijn met het boek; de promotie!
Het boek onder de aandacht van een groot publiek brengen, erover praten en natuurlijk een heel belangrijk moment: de boekpresentatie. Het eerste tastbare exemplaar in handen hebben. Dat lijkt me echt een ´Wow´-moment, ik kan niet wachten.
Wat zal daarna volgen? Reacties van lezers, positief, gematigd, negatief, één ding is zeker; er gaat van alles van gevonden worden. Ik heb eigenlijk maar een wens en dat is dat het een aantal mensen zal inspireren. Gelukkig krijg ik dat nu al terug van de mensen die betrokken waren bij het schrijfproces. Zij vertellen me dat het erbij betrokken zijn heeft geleid tot nieuwe inzichten, persoonlijke groei, herkenning, veel lol en inspiratie. Daar ben ik sowieso al heel trots op.
Als ik terugkijk op mezelf het afgelopen jaar is mij volgende me het meest bijgebleven; het rotsvaste vertrouwen dat ik had in het schrijven van ‘de Skype Coach’. Wat er ook gebeurde, of soms juist niet, ik wist dat het zou gaan lukken. Dat gevoel zat heel diep en was zo ontzettend sterk! Dit gevoel koester ik en neem ik mee in het laten uitkomen van nieuwe dromen.
Hoe het me is gelukt dit vertrouwen niet te laten vervliegen? Heel simpel; kunnen loslaten!
Af en toe even helemaal NIET met het boek bezig zijn. Bewust tijd nemen voor dingen als;
* mijmeren in de hangmat of op de veranda
* aardewerk beschilderen met mijn kinderen
* wijntje drinken met mijn lief
* eten met familie en vrienden
* half uurtje op de crosstrainer
* online scrabbelen met een van mijn zussen in Nederland
* mezelf en mijn soms behoorlijk ‘hoge lat’ niet al te serieus nemen..

Of ik nog eens een boek zal schrijven? Wie weet.
Straks eerst maar eens van dit behaalde resultaat genieten!

Dar a luz
Na maanden van schrijven, herschrijven, schrappen en herlezen, naderen we de datum dat het manuscript ingeleverd moet zijn bij de uitgever. Van ´de laatste loodjes´zijn we beland in de ´laatste puntjes op de i´ fase. Het stroomt heerlijk en de samenwerking tussen Diana en mij is gegroeid tot een stevige goed geoliede 'schrijfmachine'.
Wat is er veel gebeurd het laatste jaar! We hebben gelachen, gehuild, getwijfeld, genoten, gecreëerd, gedacht en gebaald maar bovenal ervaren en gevoeld! En gelukkig nooit opgegeven!

Het schrijven van een boek wordt wel eens vergeleken met een zwangerschap. Als dat klopt, zijn we nu in 'blijde verwachting' en wordt het straks tijd voor de bevalling. De ´uitgerekende datum´ is 22 november. In het Spaans zeggen ze 'dar a luz', letterlijk vertaald ´aan het licht geven'.
Nog even geduld en dan ziet 'de Skype Coach' bij uitgeverij Ten Have het levenslicht. We zullen nadenken over een 'kraam' feestje. Maar nu eerst verder met de laatste puntjes...

Loslaten in vertrouwen

De afgelopen tijd heb ik weinig gepost op mijn blog omdat ik druk bezig ben met een bijzonder project. Een lang gekoesterde wens gaat in vervulling; het uitgeven van mijn eigen boek!
Vorig jaar kwam ik in contact met freelance journaliste Diana Vilé, die op dat moment bezig was met haar boek over ‘Nederlandse ondernemers in Spanje’. In dit prachtige boek heeft ze 18 verhalen van Nederlandse ondernemers beschreven. Ik voel me vereerd dat ik ook in het boek vermeld sta.

Ik liep zelf al een tijdje rond met het idee om een boek te schrijven. Vorig jaar bedacht ik me dat het over ´intuïtief coachen via Skype´ zou moeten gaan. Inmiddels houd ik me hier alweer 2,5 jaar mee bezig en heb ik de nodige kennis en ervaring opgedaan. Het leek me een uitdaging om vragen als ´Waar loop je tegenaan bij het coachen via Skype?´, ´Wat zijn de voor- en nadelen?´en ´Waar moet je allemaal op letten als je intuïtief coacht via Skype?´ te delen met coaches, HR professionals en leidinggevenden. Met dit boek benadruk ik de kracht van het coachen via Skype.
Ik heb Diana gevraagd mee te werken aan mijn boek. Hoe mooi zou het zijn om haar te coachen en zo de lezer een kijkje te kunnen geven in de wereld van het coachen via Skype? Een handboek waarin ik uitleg wat intuïtief coachen is, hoe dit werkt via Skype plus een praktijkcase ter ondersteuning. Een unieke kans!

Zo gezegd, zo gedaan. Diana was direct enthousiast over mijn voorstel, dus zijn we al snel van start gegaan. Door te brainstormen, overleggen en bij te schaven, concretiseerde we mijn boekidee. Vervolgens gingen we rustig op zoek naar een mogelijke uitgever. We stuurden e-mails naar diverse uitgeverijen. Afgelopen november ging de laatste mail eruit naar uitgeverij Ten Have. Deze uitgever paste voor ons gevoel het beste bij ons boek.
Al snel kregen we een e-mail terug dat het weken, zo niet maanden kon duren, voordat we een reactie zouden ontvangen. Geen probleem, Diana en ik gingen verder met het coachtraject en werkten door om zo de inhoud van het boek te verzamelen. Het schrijven zou later komen.

Vijf (!) maanden later, op goede vrijdag, ontving ik een telefoontje van uitgeverij Ten Have met de vraag of ik al een uitgever had. Dat was nog niet het geval. De uitgever was super enthousiast en wilde het boek graag uitgeven. Het werd met recht een GOEDE vrijdag!
Vanuit het vertrouwen dat dit boek geschreven moest worden, lieten Diana en ik het, na het schrijven van die bewuste laatste mail, los. Dit loslaten werd nu beloond. Een bewijs dat wanneer je iets vanuit vertrouwen loslaat, het vanzelf bij je terugkomt als het echt voor jou bestemd is.
Loslaten tot ‘Mañana’ zeggen ze in de TAO. Geduld oefenen, toelaten dat mañana de oplossing zal brengen. Door los te laten vanuit vertrouwen, houd je energie over om aan te pakken wat er op dat moment nodig is in je leven. In ons geval bleek mañana 5 maanden later te zijn ;-)

Wat ben ik trots en blij om mijn boek, samen met Diana, te mogen schrijven.
Wil je weten hoe het proces rondom het schrijven en uitgeven verloopt, hou dan deze blog in de gaten. Of volg me op Twitter onder JoyCeCoaching.

Doen en Laten

In voorgaande stukjes heb ik geschreven over doen en laten en de kunst van het (los) laten. De afgelopen maanden ben ik in een periode van veel DOEN beland. Daardoor heb ik het schrijven even moeten LATEN. Regelmatig heb ik mezelf aan mijn eigen’wijs’heid moeten herinneren. Ik kan er natuurlijk leuk over schrijven maar mag het ten slotte zelf ook blijven toepassen. ‘Practice what you preach' is mij niet vreemd.
Ik merk in mijn praktijk dat hier veel meer mensen mee worstelen. Wanneer weet je dat je genoeg of teveel doet en wanneer genoeg of teveel laat? Hoe verhoudt ‘Doen EN Laten’ zich tot elkaar? Mijn ervaring is dat als ik teveel DOE ik vanzelf wordt terug gefloten door mijn lijf of door mijn omgeving.
Ik krijg fysieke klachten zoals rug- of hoofdpijn, een opgejaagd gevoel of er ‘overkomen’ mij steeds meer kleine ongelukjes. Ik stoot mijn knie, loop tegen een deur (die ik zelf niet ver genoeg opendoe.. herkenbaar?) of verbrand mijn hand tijdens het koken.
Of ik wordt terug gefloten door mijn huisgenoten. ‘Mam, dat heb ik net al verteld, luister je wel echt? Ik heb van écht luisteren mijn beroep gemaakt, maar thuis werkt dit vaak toch net even anders dan binnen het werk.
Het terug gefloten worden, ervaar ik als signalen om mezelf en mijn ‘doen’ weer eens onder de loep te nemen. Neem ik genoeg rust, genoeg tijd om te reflecteren? Met andere woorden LAAT ik wel genoeg?
Als het gaat om teveel LATEN, ik geef eerlijk toe dit komt bij mij een stuk minder voor, krijg ik andere signalen. Ik heb weinig inspiratie en kom niet tot daadwerkelijke actie.
Eigenlijk geldt voor mij altijd dat alles waar TE voor staat, minder goed werkt. En me uit balans brengt. Om die balans te handhaven, neem ik regelmatig de tijd om voor mezelf na te gaan hoe het zit met mijn Doen en Laten. Ik schrijf op wat er zoal is voorbij gekomen en gebeurd en dit zorgt ervoor dat ik weer overzicht krijg en dat er ruimte ontstaat in mijn hoofd.
Want mijn hemel wat kan het soms druk zijn in mijn hoofd. Nieuwe ideeën, actielijstjes, verhalen van familie, vrienden en cliënten. Hoe krijg ik dat allemaal uit mijn hoofd……? Wordt vervolgd….

Loslaten

In woon in Spanje op het platteland vlakbij een echt Spaans dorp. Er wordt alleen Spaans gesproken, de levensstijl is eenvoudig en men hangt aan tradities.
Binnen een half uurtje rijden zit ik middenin de drukte van Marbella, Fuengirola en Torremolinos. In deze plaatsen is het, met name ´s zomers, bijna niet te bevatten dat ik dan nog steeds in Spanje ben. Er wordt veel Engels gesproken en overal zie ik Nederlandse, Engelse en Duitse teksten op uithangborden en menukaarten. Friet van Piet, broodje van Kootje en zelf een heuse Spar. Met verwondering kan ik soms naar de Hollandse toerist kijken en luisteren. Waar komt die hang naar dat wat vertrouwd is vandaan? Waarom kiezen voor die vertrouwde kroket in plaats van paella? Het intrigeert mij dat er mensen tussen lopen die het vliegtuig zijn ingestapt met een koffer vol pindakaas en drop. Ze lijken geen flauw idee hebben waar Spanje op de landkaart ligt. Al klagend sjokken ze richting strand op een tijdstip waarop de Spanjaard zijn siësta binnen houdt. Hoe anders zou hun vakantie eruit zien als ze de hang naar wat vertrouwd is los zouden durven laten. Het klimaat, het eten, de mañana way of life laten bepalen wat de dag hen zal brengen. Wat zou er gebeuren als ze de controle zouden loslaten? Zou er meer ontspanning komen, meer ruimte voor genieten?

Ik zou hier graag volmondig ja op zeggen. Toch weet ik uit ervaring dat dit niet altijd zo makkelijk gaat. Loslaten, meebewegen met wat er is. Ik heb dat echt moeten leren en loop hier nog dagelijks tegenaan. Ik weet inmiddels dat vanaf het moment dat ik heb leren loslaten dit me veel heeft gebracht. Hoe meer ik loslaat, hoe makkelijker de dingen gaan. De kramp verdwijnt. Het grappige is de dingen veranderen toch wel, daar hoef je niet altijd iets voor te dóen.

Het is ooit begonnen met het loslaten van mijn Hollandse manier van vakantie vieren en heeft me uiteindelijk in het prachtige Spanje gebracht.

Leve het loslaten!

Moeten of mogen

Tot een aantal jaren geleden gebruikte ik het woord moeten nog veel. Te veel! Zonder dat ik me ervan bewust was, legde ik mezelf daar van alles mee op. Ik moest sporten, ik moest die vriendin nog bellen, ik moest werken, ik moest… moest… van alles. Daar kwam verandering in toen ik daar door mijn toenmalige coach op werd gewezen. Zij stelde mij de vragen: Moet je dat echt? En van wie moet je dat? Ik realiseerde me twee dingen. Het eerste was dat ik dat allemaal tegen mezelf zei, en dus van mezelf moest. Het tweede was dat ik vaak helemaal geen moeten bedoelde. Zo wilde ik graag sporten, ik wilde die vriendin bellen en wilde zelf werken. Ik begon te letten op hoe vaak ik moeten gebruikte, terwijl ik eigenlijk willen bedoelde. Ik schrok!
Bewust van mijn gedrag, ben ik langzaam minder gaan moeten. Door het woord te vervangen voor willen of mogen. Nu ik er meer op let, ervaar ik duidelijk minder stress .
Het werd minder moeten en meer mogen! Nu ik het zo opschrijf, denk ik het lijkt zo simpel. En ik kan je verzekeren, het is zo simpel!
Let de komende tijd maar eens op hoeveel je het woord moeten voorbij hoort komen. Bij jezelf en bij de ander. En vraag je dan eens af wat er nu eigenlijk wordt bedoeld……

Verwachtingen

Vol verwachting klopt ons hart. Je kent deze zin vast nog uit de tijd dat je nog heilig ´geloofde´. Misschien krijg je spontaan beelden van stapels onuitgepakte cadeautjes. Helaas werd er aan dit ´onvoorwaardelijk geloven´ op enig moment bruut een einde gemaakt. Met dank aan ouders, klasgenootjes of buurtvriendjes. Naarmate je ouder wordt, is dit onvoorwaardelijk geloven vaak veranderd in een sterk afgezwakte versie van verwachten. Het ´eerst zien dan geloven´ is dan meer van kracht. Dit geldt, gek genoeg, vaak alleen als het gaat om materiële zaken; cadeaus, salaris, huizen, enzovoort....

Als het gaat om verwachtingen binnen relaties lijkt het (kinderlijk) verlangen soms hardnekkig in stand te blijven. De verwachting dat de ander voldoet aan jouw verlangens, wensen en/of eisen is soms (nog) sterk aanwezig. De ander kan zich hierdoor soms bekneld voelen. Of het gevoel hebben niet aan die verwachting te kunnen of willen voldoen. Misschien herken je jezelf in de verwachtingsvolle partij of in de partij waarvan iets (of van alles) verwacht wordt? Hoe kun je duidelijkheid scheppen in verwachtingen?

Volgens mij begint het met helder je verwachtingen uitspreken naar de ander. En vragen wat die ander van jou verwacht. Dit schept duidelijkheid en geeft ruimte om in verbinding te blijven met de ander. Op het moment dat de verwachtingen duidelijk zijn, maakt dat de weg vrij voor ieders (aan)deel in het verhaal. Zonder het per se eens met elkaar te worden, kun je gezamenlijk kijken óf en hoe je aan elkaars verwachtingen kunt voldoen. Zonder daarbij je eigen grenzen te verliezen.
Heb jij op dit moment verwachtingen van iemand waaraan niet wordt voldaan? Of voel je een verwachting van de ander waaraan jij niet kunt voldoen? Ga met de ander in gesprek. Communiceer helder over jouw verwachtingen én luister goed naar hoe de ander er tegen aankijkt. Je zult merken dat het duidelijkheid schept. Je zul het niet altijd eens worden maar in ieder geval begrip voor elkaars wensen krijgen.

We zijn ten slotte allemaal uniek, ieder met onze eigen verwachtingen.

Doen of laten?

Je hebt van die dagen dat je alleen maar weerstand ervaart. Je band is lek net nu je op tijd moet zijn voor een afspraak. Je kind wordt ziek terwijl je een belangrijke vergadering hebt op je werk. Of je ontmoet weerstand in de relatie met anderen. Het loopt allemaal net niet zoals jij dat graag zou willen.

Wat doe je op zo’n moment? Blijf je hard proberen of nog beter je best doen? Ga je meteen regelen, oplossen, over tot actie? Met andere woorden door de weerstand heen?
Of durf je juist op dat moment even achteruit te leunen? Het gewoon even te laten?

Mijn ervaring is dat wanneer ik kies voor de laatste optie en dus even niets doe, dit vaak leidt tot dé of een andere oplossing. Vaak een betere oplossing!
Er een nachtje over slapen of een moment afstand van nemen, geeft me de ruimte om te kijken naar wat er is. Het geeft me de mogelijkheid met een frisse blik tegen de situatie aan te kijken. Regelmatig komt er dan als vanzelf een nieuw inzicht of een creatieve oplossing. Alles lijkt meer als vanzelf te gaan. Ik ontmoet geen weerstand meer en kom terug in de flow.

Ben je benieuwd hoe dit werkt? Wil jij ook in de flow blijven? Let de komende tijd dan eens op hoe jij omgaat met weerstand. Ga in zo’n situatie even zitten en haal een paar keer diep adem. En kijk bij weerstand of je de situatie of iemand even kunt laten.

Wie weet bevalt het zo goed dat je het je ‘doen en laten’ voorgoed verandert.

Alleen of eenzaam?

Net als veel anderen voel ik regelmatig de behoefte om even echt alleen te zijn. Dat kan een wandeling in mijn eigen tuin zijn, een meditatie van een half uur of een paar dagen er echt tussenuit. Zo´n time-out heb ik nodig om even te kunnen ontsnappen aan deze snelle wereld vol prikkels en informatie. Ik neem dan de tijd om gebeurtenissen en informatie te verwerken en mezelf weer op te laden met nieuwe energie.

Naast begrip, krijg ik hier ook regelmatig vragen over. Voel je je dan niet eenzaam als je alleen op pad bent? Voor mij zit er een groot verschil tussen alleen zijn en me eenzaam voelen. Alleen zijn heeft voor mij een positieve lading terwijl eenzaam zijn minder prettig aanvoelt.
Wanneer is het alleen zijn of je eenzaam voelen? Je kunt je eenzaam voelen te midden van een grote groep mensen. Dan voel je je bijvoorbeeld niet verbonden of begrepen.

Ik ervaar alleen zijn als gehoor geven aan de behoefte aan stilte en reflectie en het levert me nieuwe energie op.
Alleen zijn is niet hetzelfde als je eenzaam voelen. Je hebt immers altijd jezelf als gezelschap!
Dagelijks 10 minuten stil zijn, kan helpen om naar jezelf te luisteren.

Ik zou je willen uitnodigen om 10 minuten in stilte, met alleen jezelf als gezelschap te zijn. Zet wel van tevoren even je mobiel uit!

Verbondenheid

Door mijn emigratie krijg ik regelmatig de vraag, heb je wel eens last van heimwee? Mis je Nederland, je familie en vrienden niet?
Voor mij ligt het antwoord in verbondenheid. Me verbonden voelen.
Weten dat we in elkaars hart zitten en op veel momenten toch het gevoel hebben dat die ander er is. Weliswaar niet lijfelijk, maar door een gevoel. Dit gevoel kan worden opgeroepen door een bepaald liedje, denken aan de ander en vervolgens ´toevallig´ een telefoontje of mailtje van hem of haar krijgen.

Het in gedachten bij iemand zijn en positieve energie sturen ben ik steeds meer gaan waarderen. De kracht hiervan is groot en gaat voorbij het ego.
Het is hetzelfde ego dat spreekt wanneer je ergens heel graag bij wilt zijn en misschien graag gezien wilt worden (..)

Herken jij dit? Probeer eens op afstand iets voor iemand te betekenen, wanneer het niet mogelijk is of het je niet lukt lijfelijk bij die ander te zijn.

Ik ben benieuwd wat het je oplevert!

Coaching in Andalusië

Gedurende je hele leven heb je ervaringen die je vormen als mens. Positieve ervaringen stimuleren je tot actie en geven je een tevreden gevoel terwijl negatieve ervaringen een langdurig remmende werking kunnen hebben. De kracht hiervan kan onderschat worden omdat je je niet altijd bewust bent van de invloed van de verschillende ervaringen op jouw manier van denken, doen en laten. Iedere ervaring, zowel positief als negatief, geeft je in ieder geval de kans om je persoonlijk te ontwikkelen. Het is aan jou om deze kansen te benutten.
Om te ontdekken hoe je als mens bewuster in het leven kunt komen te staan, kan coaching een waardevolle bijdrage leveren. Wellicht herken jij je in een van de volgende situaties?

• Je hebt al jaren dezelfde baan en wilt graag veranderen maar je weet niet hoe je dit aan moet pakken
• Je wilt je een eigen bedrijf starten
• Je wilt weer gaan werken
• Je wilt een opleiding gaan volgen
• Je zoekt een betere balans tussen werk-privé-kinderen
• Je wilt graag leren je grenzen te bewaken
• Je staat op een punt in je leven waarbij er van alles mogelijk is en kun je wel wat hulp gebruiken bij het onderzoeken van de mogelijkheden en het daadwerkelijk tot actie overgaan
• Je wilt jezelf beter leren kennen

Samen met de coach ga je op zoek naar jouw antwoorden. Die stelt gerichte vragen en zal je soms confronteren om zo tot de kern te komen.

Werkwijze
Er zijn diverse manieren om met een coachingsvraagstuk aan het werk te gaan. De een kiest voor incidentele gesprekken, de ander voor een volledig coachingstraject. Dit is afhankelijk van jouw behoefte.In een vrijblijvend intakegesprek wordt bekeken welke thema’s er spelen en uit hoeveel gesprekken het traject zal bestaan. Tussentijds wordt er geëvalueerd.
Coachingsgesprekken via skype zijn ook mogelijk.

Klik hier voor meer informatie